eSKiMeYeN BiR YeMiNLe eL eLebiliyorum o dağların ardından küçücük balkonundan seyrediyorsun beni efkârlı yollar çiziyor sigaranın dumanı hayalin hani gözlerimin denizinde aşka yelken açmaktı sevgilim iç çekip bir daha yakıyorsun üşümüş parmaklarınla sardığın sigaranı ahhh sevgili keşke benim acılarımı da öyle sarıp sarmalasaydın tütseleseydin evrim geçiren hüznü evrenin bir köşesine gurbet kapısında el olmasaydım kendime çok sensizim sensizlik delice esen saçlarıma kâhır çığlıkları giydirirken eskimeyen yeminle hep seni seni özlüyorum sevgilim anlamsızlaşıyor bütün şiirler şarkılar içtiğim sütlü kahve aldığım nefes sen yoksan İnzivaya çekilip gitmek istiyorum titrek adımlarla arkama bakmadan sevgilim yokluğunda bahçeme pembe ve lila renkli blumeler ektim sen geldin aklıma balkonundaki bütün çiçeklere benim adımı zikretmıştin beş vakit secdeyi kucaklayan sesinle dudaklarımda buruk gülümseme hücrelerimi delik deşik eden kekremsi hazanla dolup dolup taştı yine göz pınarlarım bu yoksunlukta bu yoklukta hayat kıskacında serçe boyunlu yüreğim ve ben yalnızlıktan geberiyoruz sevgilim hadi çok geç kalmadan aşkla d’okun zarif güvercinler kanatlansın gökyüzü boyunca çocuk kahkahaları eşliğinde gülen yüzlü yarınlar doğuralım el ele nagihan |
damdan düşer gibi
sıradandı her şey.
Uçup gitti bir anda
duygular firar etti
hesaba katmadım
bana seslenişleri.
Zordu bel'ki unutmak
ya da unutamamak.
Ama; kilitli kaldı kalp
dünyadan uzak...
Yüreğinize kaleminize sağlık. Yine güzel akıcı sade bir şiir okudum, tebrikler..