iYi Ki VaRıM iYi KiŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Baktım ki üzüntüm birilerine sevinç olmuş
Sustum Ve söküldü yüreğim Artık mutluluktan ölebilirim (Âhh ne büyük saadet) . . . Artık hüzün denizinde boğulmayı bıraktım Rengarenk umutlar taktım ruhumun kanatlarına Hiç umurumda değil artık yanımda yürümeyenler Baktım ki mutsuz oldukça böbreğim çok üzülüyor Açtım müziğin sesini sonuna kadar Başlasın mutluluk dansı Huzurun sonsuz salıncağında Yok olsun sis perdeleri Şükürü yudum yudum içerken Son ses haykırıyorum Duysun dünya "Benden bir tane daha yok " (Kendim’e) nagihan |
İnsan, hayatta gördüklerinden ve yaşadıklarından sonra ancak asıl gerçek kimliğini bularak, varlığının farkına varabiliyor bazen çok geç olsa da. Bizi biz yapan da ruhumuzun, dimağımızın derinliklerindeki 'ben' değilse, başka nedir acaba?
Tebrikler ve başarılar.