Şiirde kullanılan dil oldukça sade ve anlaşılır olmakla birlikte, duygusal yoğunluk ve özgün imgeler açısından zengin ve zengin olduğu kadar da güzel ve dikkat çekici...

Doğa betimlemeleri ve aile ile olan duygusal bağlar, şiire ayrı bir derinlik ve boyut katarken, şiirin duru, yalın ve canlı dili, okuyucuyu bir girdap gibi içine çekmektedir.


Şair duygularını yalın ama çok etkili bir dille, -şiirin o kendine has o büyülü diliyle- ifade ederken, okuyucuyu da, yaşadığı bu iç dünyasına ortak etmekte ve onu yalnız başına bırakmamaktadır.

Şiiri okurken, aslında kendimizi de görüyor ve okuyoruz.

'Secde secde büyüyen şükürlerimi kucaklıyorum' şiirin en can alıcı dizesi de burada açığa çıkıyor. Bu mısrada, şükretme ve kendini kucaklama eylemi, bir içsel arınma ve güç bulma çabası olarak önümüze çıkmaktadır.

Harikulade bir söylem.

'Sancılı bekleyişlere gebe parmak uçlarımla
Yazıyorum bu satırları' zamanın belirsizliği ve neleri getirip götüreceği, bu mısradan daha etkili bir biçimde ifade edilemezdi diye düşünüyorum.

Severek okudum.

Tebrikler ve başarılar Nagihan hanım.