KaDeRiMSiN SeN/IIMübârek bir günün bereketisin sen İnşallah deyip Sevinç gözyaşlarımın kırıntılarını İtinayla şükür tesbihine dizdiğim Sonsuz bir umutsun sen Göğ(s)ünde barış güvercinleri uçurduğum Okyanusunda kağıttan gemiler yüzdürdüğüm Dağlarından avuç avuç böğürtlenler topladığım Mülteci bir yalnızlıksın sen Evrenin bütün enlem ve boylamlarına taht kuran Ne zaman kendimden kaçsam Koşar adımlarla sımsıkı bana sarılan Kâh vatanım Kâh toprağım Kâh Anadolumsun sen Hasretin ateşinde yanıp yanıp Küle döndüğüm Sonra yine yeniden doğduğum Bazen İstanbul oluyorsun Yedi tepesinde dua ettiğim Bazen gurbet oluyorsun Yedi katlı bulutlarına salıncaklar kurduğum Bazen de annem, babam oluyorsun Şefkâtinin bağrında huzurla uyuduğum Sen aşksın Sevabıyla, günahıyla ruhuma dolan Acısıyla, tatlısıyla yüreğimi yakan Ve sen Beyaz yakalı çocukların masumiyetisin Esmer gülüşlerini sevdamızın alnına mühürleyen Bütün şiirlerin baş köşesine Sadakâti kazıyan Şimdi sonsuzluk kadar sayıyorum . . . Hadi Ağzı süt kokan kelimeleri daha fazla incitmeden Bana ellerini ver nagihan |
tutmak elleri sevgi pıtırcığı güven demek adeta özlemek sarılmak sarmak gibi
ne çok şiirdi çok tebriğim ve sevgilerimle