o'Na B'aNaSiyah beyaz fotoğraflara saklandı aşk İlk kez babaannemin gözlerinden öğrenmiştim sadakâti ve sevmeyi Dedeme olan bağlılığına hayran kalmıştım . . . Ve kaderimle tanıştım çiçeklerimi gözbebeklerinden öperken rüzgâr O’nu öylesine hatim etti ki ellerim, kalbim , ayaklarım, bedenim ve ruhum O’ndan başkasını sevemez oldum Kaç kere tavaf etti yüreğim yüreğine unuttum Ağlasam hep duyardı bi zamanlar Şimdi güldüğümden bile bi haber Hiç hatırım kalmamış meğerse Ne çok eksilmişim onda Ne çok yoksun kalmışım dudak kıvrımlarıma yuva yapan gülüşlerinden Sevdamın kanatları çöle düşünce anladım İnsan kendini nasıl avutur bu kimsesizlikte İşte onun formülünü bulmaya çalışıyorum Gurbetin kocaman açtığı yaraları Minnacık parmaklarımla sararak Üflüyorum yanan kalbimi Rhein kıyısında Toprağı bağrıma bastığım kadar nefes alıyorum Sevildiğini bilmek zor zanaat vesselâm İşçiliği ağır bir sevdanın mağlubuyum artık Bütün zaferler vız gelir bana nagihan |
içinde kayboldum hükümsüzüm
Nagihancım çok uzun zaman olmuş seni okumayalı tekrar mısralarınla yüreğinle buluşmak ne güzel geldi bana
sevgimle
yüreğinin sesi hiç üşümesin