Karamsar bir ruh haliyle kaleme alınan şiir sonuna doğru gökkuşağı renginde mısralara bürünüyor. İçsel çalkantılar, acı yaşanmışlıklar, hayal kırıklıkları ve geçmişi sorgulamalar bizi, dizelerin sahibinin ruhunun labirentlerinde gezdirirken, naif bir yürekteki neşenin ve hüznün izlerini gözlemliyoruz sürekli.

'Mevsimsiz papatyalar fısıldıyor " seni hâlâ çok seviyor " diye' Bu mısrada ise, bütün vücuduyla doğayla bütünleşen bir insanın duygusallığını ve geçmişe olan özlemini en güzel ve çok net bir şekilde görebiliyoruz.

Ruhun gökkuşağı rengiyle gülümsemesi, gökyüzünün öksüz bulutlara teslim olması gibi özgün ifadeler ise, şiire ayrı bir zenginlik katarken, şairin hayal gücünün de sınırsızlığını farkedebiliyoruz.

'Kitap kitap sözlerimin
Müellifi menim anam'

Bu güzel mısraların sahibi Bahtiyar Vahapzade'ye, annenize ve Hakk'ın rahmetine kavuşmuş bütün geçmişlerimize rahmet dilerken, sizi de tebrik ediyorum.

Mekanı cennet olsun inşallah
Şiirde güzeldi tebrik ederim..

Dolu dolu muhteşem bir yürek sesi-Şiir..Allah rahmet eylesin.Anne söz konusu olunca yürek hissederek atar.Dil susar.Kalem konuşur işte böyle.Şiir yüreğinizi ve mahir kaleminizi selamlıyorum.Sağlıcakla.Saygıyla.

Şu garip gönlümü şenlendirip
İki satırlık şiirimin nefesini
Sımsıkı sarıyorum özlem hırkasıyla
Sağ avucumda sonbahar yaprakları
Sol avucumda kocaman yaş

Kalemine sağlık

Çok güzeldi
Anne demeden anneyi yazmak mısralara
Betimlemelerle süslemek
Meramını edep ile anlatmak
Ve hasretin en dibine vurarak
Bağırmadan bir çığlık ile yazmak
Bu olsa gerek


Kaleminize sağlık olsun