aVuNÇŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Günün birinde
Olur ya Kavuşuruz A N N E M . . . Daha da güçlendiğimi hissediyorum Korkusuzca yürüyorum artık bu yollarda Başım dimdik Ölmekten de hiç ama hiç korkmuyorum Gökyüzü öksüz bulutlara teslim olmuş Yağmurda ıslanmayı zaten çok seviyorum Gökkuşağı rengiyle gülümserken ruhum Çocukluğumun o güzel günlerine geri dönmek var ya Ne kelimelere Ne de şimdiki fotoğraf karelerine sığıyor Sığınmacı kimliğimle arsız parmaklarım Yine yetim bir şiire kanat çırpıyor Beceremesem de Yazmak bir nebze rahatlatıyor bıçak kesiği içimi Bütün dünya beni kıskanırken Bir elimde bitki çayım Diğer elimde hayal şemsiyem Koşar adımlarla göl kenarındaki bankta buluyorum kendimi Mevsimsiz papatyalar fısıldıyor " seni hâlâ çok seviyor " diye Yapraklarına dokunmaya kıyamıyorum Büssürü gülüş satın alıyorum Aniden elime konan rengârenk kelebeklerden Şu garip gönlümü şenlendirip İki satırlık şiirimin nefesini Sımsıkı sarıyorum özlem hırkasıyla Sağ avucumda sonbahar yaprakları Sol avucumda kocaman yaş Acıma denk gelecek mutluluk nerede şimdi Toprak bedenine sarılıp Yanında uyuyabilir miyim bugün anne (08/11/2024 Annemin anısına(08/11/2017)) nagihan |
Elimde çayla göl kenarındaki bankta yanındaydım.
Özleminle özlemimle ........ANNE........
İyi ki varsın ve iyi ki yazıyorsun sevgili Nagiş
Seviliyorsun