GEÇERKEN KERVANDerledikçe gönülden gül desteleri Ağır olur mu hiç sevgi dedikleri Ne kadar da çoğaltsan onu yük değil Kıymetini yitirmeyenin önünde eğil. Makamını yükseltirsen elbet hükmün geçer O hüküm ki limitli, gün gelir sona erer Kalmaz geride ne adın ne de ünvanın Sevgiye temas etmişsen, anlamsızdır varlığın. Cürümün ne denli olsa da kudretli, büyük Gün gelir sana olur taşımaz bir yük Neslinin onca gücü, sana kifayetsiz Kalmadı mı onca ev, araba, bahçe sahipsiz. Katabilemk istersen hayata bir değer Onca gücü, emeği sen sevgiye ver Uzan düşküne omza değenden ol Ne güzeldir sevgiyle uzanan bir çift kol. Kimi sevdi vatanı uğruna feda etti can Kimi hep boş konuştu oldu papağan Bıraktı kimi de geride onca ilmini Okundukça külliyatı arttı değeri. Geçer sonra da hayli bir zaman Ektiğin sevgi ise dildesin güman Yorma sakın kendini servet, mal uğruna Doldur alabildiğine çuvalını sevgi adına. Bir musalla tesellemesinde bitecek Ardından iki rekat ve bir de niyet denecek Ne gözler görecek ne kulaklar işitecek Maneviyattan zengin isen ebediyetin yeşerecek… Oğuzhan KÜLTE |