Hiç bilmezmiyim ne alâka kısmet,
Yâre yurt olmuş yüreğim darlığı servet.
Cesedim gülbahar cânı pınarım,
Ayân olsun herkese kalbî imtihanım.
El pençe divanım edebi ezelce,
Yasaklı fikrim günahı ateşlerce.
Yüzüm kar tipisi isyana teşvik,
İçim bir karışıyor ki hallerim depreşik.

Yoklar yazıyorum bir sessizlik oluyor,
Bin şükürlük nimetler rıza müjdeliyor.
Aklımın kuytuları alışık değil ya,
Gönlümün iftihârı bir ömür aşka.

Kan kalem duygularım kalkıyor yerinden,
Can elem kitabını yazıyor derinden.
İnceden çıldırıyor bahtım depresif,
Umurumdan geçiyor sayfa sayfa dizeler,
Ayazlanır gecelerce sus pus olmuş tövbeler.

Dört kitabın cenneti lisanı bilsem,
Yanar dilim bir hecede harfleri kul etsem.
Yemin billah devleşiyor hasretler sinemde,
Ruhu revan sözlerin meşkinde.

Aynı göğün altında bir and içimi,
Her yerinden özetliyor fikrimi.
Önüne düşler sürüp firarında uykumun,
Zorlu yolları içiyorum buz gibi...

Eylül Meral YAĞMUR