Pehlivan sırtı yere gelmeyen değil, nefs-e boyun eğmeyendir..

İslâm sancağını açan yiğitler
Ölürde başını eğmez pehlivan.
Vatan için candan geçen şehitler
Ölüm acısını duymaz pehlivan.

Yıldırımlar düşse, şimşekler çaksa
Âlem-i cihan-ı kavurup, yaksa
Yeter; Tek bir yiğit ayağa kalksa
Al bayrağım yere değmez pehlivan.

Saygımız, sevgimiz insana bizim
Benim olmayana yan bakmaz gözüm
Mertlik kanımda var, doğrudur özüm
Yiğitler sözünden caymaz pehlivan.

"Ben bir Türk’üm" derken kabarsın göğsün
Düşmanların korksun,dostun övünsün
Aldırma, bir cihan sırtını dönsün
Yiğit doğru yolda kaymaz pehlivan.

Pehlivan nefsini yere çalandır
Şaşıp yanılsada Hakk’ı bulandır
Öfkesini yutup sakin kalandır
Yiğitler şeytana uymaz pehlivan.

Yiğitliğin boy, pos değil nişanı
Gönül meydanında verilir şanı
Soyuna bak, boşver giyim, kuşamı
Her anadan yiğit doğmaz pehlivan.

Vatan, bayrak, devlet, yâr, ana-ata
Er odur ki el üzerinde tuta
Türk oğluna vatan hepsinden öte
Kurtlar çakal postu giymez pehlivan.

Sivas’lıdır Akyol, derdi Vatan’dır
Vatana sevdası bölünmez,tamdır
Toprağı olana gayrı ne gamdır
Yiğide yoksulluk koymaz pehlivan.

Nûriye Akyol /20/12/21

Görsel alıntıdır.