Asırlık çınar’ı yıktık sonunda
Güvencemiz kaldı enkaz altında
Düzenin adâlet yok kanununda
Bilincimiz kaldı enkaz altında.

Ar damarı çatlak, haya kalmadı
Karardı aydınlık, ziya kalmadı
Vicdanın sesini duyan olmadı
Utancımız kaldı enkaz altında

Tarih oldu adam gibi adamlar
Tedaviye yanıt vermez çıbanlar
İsyana körüktür kederler, gamlar
Erincimiz kaldı enkaz altında.

Boşa kürek çektik, boşa yorulduk
Suya düştük çürük dala sarıldık
Doğrulurken orta yerden kırıldık
Direncimiz kaldı enkaz altında.

Akıttı zehrini şeytan damara
Esir olduk dünya denen kumara
Satın alır oldu her şeyi para
Kazancımız kaldı enkaz altında.

Ölen öldü kalan sağlar perişan
Bir daha ayağa kalkamaz düşen
Maddiyata köle olmaktır yaşam
Kıvancımız kaldı enkaz altında.

Bir düzen ki dibe battıkça batar
Tam düzeldi derken sol yana yatar
İslâm beldesinde baykuşlar öter
İnancımız kaldı enkaz altında.

Düşeli gönüle gaflet kayası
Şu kara günlerin gelmez arkası
Ölen de Hicranî, tutan da yası
Sevincimiz kaldı enkaz altında..

Nuriye Akyol.