KİMSE DUYMUYORNeden koşan gelir? Haber salmadım Dedim: Ne bu akın, kimse duymuyor... Her birine sordum, cevap almadım Bir sessizlik hâkim, kimse duymuyor. Aralardan sızıp, geçtim içeri Üzeri örtülmüş yatıyor biri Acı ve korkuyla çekildim geri Haykırdım, ölen kim? kimse duymuyor. Tahta bir sanduka, cansız bir beden Beyazlar içinde yatan tıpkı ben Şu gelen dedem de, aklım mı giden? Yok mudur bir hekim? Kimse duymuyor. Götürdüler elden ele mezara Buradan bakınca toprak kapkara Kapattılar, kaldı küçük bir ara Düşüyorum çekin, kimse duymuyor. Girdim içeriye karanlık ve dar Üzerim örtülü önümde duvar Şükür, yukarıdan gelen sesler var Terketmeyin sakın, kimse duymuyor. Bırakıp gidiyor dost sandıklarım Koşulsuz, sözüne inandıklarım Şu iki gözümden sakındıklarım Bir kez dönüp bakın! kimse duymuyor. Birden iki melek çıktı karşıma Gerçek balyoz gibi indi başıma Hicranî yazılmış mezar taşına Geç anladım lâkin, kimse duymuyor. Nuriye Akyol. 9/11/2024 Görsel alıntıdır. |