Yokluklar mıydı bizi öze yaslayan
Yahutta varlık mıydı bizi bizden çalan
Her ikisi de insana değmez mi sahi
Şu metaları kaldırınca geriye ne kalır ki?

Canımızdı dediklerimiz vefadan oldu ırak
O yakınlar nasıl da uzaklaştı bir dön bak
Niçin bizi biz olduğumuz için sevemediler
Bizlere değil de bizdekilereyse bu değer
Elde mumla gezeceğiz güpegündüz desene
Bize delidir diyecekler yine, hem de süzme...

Yıllardır aradım, o delilerden kaldı mı
Araya mesafeyi koymak kimlere kârdı
Nasıl bir örüldüyse şu duvar azametli
Onu hadle aşmak her dem mümkünse de
Hadsiz için bu zahmete sizce değer mi?

Kimileri bilgisiyle koydu sınırları Ağrı`ydı
Diğeri serveti koydu öne oldu Kârun
Modeller ve seviyeler mizanseli malumunuz
Anladık ki insanlar bihaberdar özünden
İşte haleti ruhaniye, özeti şu ki, yalnızız.

Sarılacak dost dediğimiz kışta yorgandır
İnsanın insana kini, nazarı ne de figândır
Ne alırsın selâmı ne verilir böylesine emek
Sana yolu kapayana açmalısın bir hendek.

İnsan yanımızın celladıdır bu arsızlar
Belki de vicdanî zenginliğe de Fransızlar
Dilde nezaketten uzak, üstelik te aymazlar
Rahmet düşerken zemine neyine onların
Batarlar her konuştukça, sakın inanmayın.

Vicdanlar pas tutmuş ki, beden yürümez
Ayaklar alsa da yol, mesafeler tükenmez
Ay`a, Güneş`e de ulaşır insan sevgi ve sabırla
Duvarları örenleri not al, sakın unutma.

Oğuzhan KÜLTE