yıldızlar çiçek açsa da bazen
senden bir şeyler fısıldasa
bir işaret fişeği saplasa da inadına karanlığın
kim inanır cılız bir kibrit çöpü gibi titrerken
kara kara üşüyorum desem


her akşam göç kokan bir şiirin içindeyim
sürrealist dizeler arasında
sıcacık bir ülke gerek bana şimdi


sevgili!
sol köşem yaralı neşem
yıkılacak duvar gibiyim
kim inanır uykuları en kanlı
taşları en zanlı zindanların alnına
gözlerini bir fidan gibi dikiyorum desem


dünün cenazeleriyle birlikte yaşıyorum
acısı bir yavru serçe gibi çırpınır yüreğimde
dün okunan şiirlerime bakıyorum her sabah
gözlerinden bulaşmış ışığı arıyorum
gizli bir çakmak çakar belki yeniden
belki ses verir diye sağ kalan bir kelimeden



hangi yöne aktığı belli olmayan
hatırasından ağlayan ırmakların
kederini taşıyorum kızıl tonu derin denizlere
bir gelgit katili miydi bu sevgili
bizi bu haykırışlar ülkesinde boğan



yağmurlar yağmış birden biriktirdiğim renklere
en iri yağmurlar
yokluğunu büyütüyorum gölgeler arasında
yine bir felaketi yaşayacak şafakla doğacaklar
yüzünde yok yazılmış en içerlek yerlere
is’yanlarını vuracak
fitili sabık alevi sabıkalı lambalar




_boran