lâhzâdoğrul korlarından gecenin... kemik rengi riyalar içmişim sevgili ki yanamam oduna güz harelerinin. gelmiş geçmiş bütün keder ve teselli ve biliyorum biteceğim sevgili. ben her bahar hüzün her güz yüzün... haydi temize çıkar ellerimi avuçlarımdan kara kediler aksın... dilim bir keder ki ebedi... şimdi vazgeçmeliyim tüm şiir cümlelerinden... gölgelerine sığındığım... _hâtime_ sonsuz sevgimle... |
aynı dönenceyi dönen güneş şair...
bir ömür, bedeninden çok ruhunu mu yoruyor insanın
hüzünlü bir resim...tarih olan ama eskimeyen hikayenin yorgun yüzü...
güzel şiir yine...
kutladım etkileyici kalem...
sevgiyle..