yara...hayallerimden silindiğinde gemiler toz yutar ağlarım her küheylân ardından ufka zoraki bakan yorgun kelimeler ezberimde yetmeyen ve yetmeyecek hecelemeler... fakat uyan artık sevgili yârim kalbine giriş sille tokat -bilirim ağzıma yakışmaz hoyrat kelimeler- ve lâkin bu uyduruk zamanın hissiz nefeslerine tükürmeli şâirler -öylesine emin konuşurum seninle- ve bu ne son, ne ilktir aşk denizinde taş seğirtmeler... gursağımda düğüm düğümdür her ikindi vakit ne dem aşkı vursa ateş basar şiirlerime âh... ağlayan mektuplar saklar ölümü kefen diye sarılırım her sözcüğe gemisini kaybeden bir şâir gibi ölüm çeker sevgili yârim ölüm çeker beni... ammâ ve lâkin... âh benim sevgili yârim... |
sık sık aklıma düşüyorsun iklimini en çok merak ettiğim beni en çok çeken şaire...sebebini bilmiyorum.farklı yazsakta...ama nedense okuyunca şiirlerini sadece susuyorum...o kadar merak ediyorum ki hangi göğün altındasın...suladığın dağ çiçekleri mi...
yürekte şiir dağ çilekleri gibi açmış...minik...kokulu...ki kokusu insanı çeken... içine işleyen...kimsin şairem...tanrı aşkına...
sevgimlesin...