dönencenâ..nî..nâ... sessizliğin en derin yerinde başlar dido... ve hiç bitmeyecek sandığım o acı melodi kulaklarımdan silinseydi gözüm ve özüm kadar benimdi o kadar yakın ki şimdi nefes alışlarımda güvercinler! içime çeksem havayı dört duvarıma sinecekler oysa şehir ne kadar uzak şimdi... artık ellerim ne yana dönse bir usul şarkı başlar önce ve adın kadar uzaktır her sözüm kaçırdığım bir kuş gibidir ellerimden sonra aniden süzülen ve canımı hepten yakan o tufanın kırbaçları gibi ah gitmek vardı şimdi... ölmek gibi yaslanmış bir kadın tutarken ellerimden bir bakışı her zaman çukurda adamlar gibi toprağa yaslanıp göğe aksetmek ve durgun sulardan göle karşı raksetmek ah baba yeni doğmuş bir kediyim şimdi uykulu bakışlarında ellerin ne vakit bendime değse... ah anne yer yarılsa alamaz hicabını bu şiirin sen ne vakit vazgeçsen işte aynen böyle sızlardı içim ah adam gittiğin yerde bitiyor dönence. haydi "tut elimden kalk gidelim..." |
Ne kadar zaman olmui sayfanızdan keyif almayalı...
Yine enfes bir şiir... Teşekkürler
Saygılarla