Ah benim sevda limanım
Sabahları o kadar unuttuk ki
Nazar değdi göz bebeği gecelerimize

Tenha sokaklardaki uğultuları sevdik biz
Üzerimizde bir nasihat bin musibet
Şerde gördük keramet

En tatlı düşlerle ulaşamazdık tan yerine
Her gün fazladan kutladık umutların ölüm yıl dönümünü

Pek beklentimiz olmadı aslında hayattan
Mutluluktan dökülecek birkaç damla yaş
Bir bebeğin tebessümü
Neşeli bir keman tınısı

Ardımızda bırakacak bir servetimiz olmadı asla
Her güzel maceramız yarım kaldı
Bir yanımız yarım bırakıldık

Bir güvercinin kanadında emanet durdu yarınlarımız
Hangi duayı ettiysek sonunu getiremedik
Kimden medet umduysak boşuna
Dev aynası bile küçük gösterdi bizi

Her geçen zaman kafes gibi kapandı tepemize
Zamanla sadece aldanmayı öğrendik

Ah benim sevda limanım
Yerimiz yok bu hüzün denizinde
Dalga dalga tükendik bir kere

İbrahim Halil MANTIOĞLU