SİTEM
SİTEM
Yalnız yürüyenler tez yorulurmuş Şu hayat yolunda yoruldum dostlar Gönül sevdiğine kırılır imiş İnceldiğim yerden kırıldım dostlar Ne hatır sayanım ne soranım var Yaz baharı bilmem hep boranım var Ne anam ne babam ne yarenim var Garip mayasıyla karıldım dostlar Tavşan dağa küsmüş dağsa bihaber Toroslardan sayar kendini Gabar Sahteymiş gördüğüm sözde itibar Beklenmedik yerden vuruldum dostlar Bana yâr olmadı doğduğum iller Dalında kurudu diktiğim güller Bir geçit vermedi çıktığım yollar Diyardan diyara sürüldüm dostlar Çok şehir dolaştım çok insan gördüm Merhamet ektikçe hep maraz derdim Madem el bilirmiş vatanım yurdum Çağırsa da varmam darıldım dostlar Özeğim kurudu boşa akmaktan Irmak gibi gözyaşları dökmekten Çöktü omuzlarım çile çekmekten Coşkun bir sel idim duruldum dostlar Farkındalık dedim, şuur dediler Dertlerimi yazdım şiir dediler Yandıkça adıma şâir dediler Kaleme kağıda sarıldım dostlar Tükene de Garip Nurgül tükene Felek acımıyor hasret çekene Gülün hatrına su verdim dikene Sanki öldüm öldüm dirildim dostlar Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ |
Dertlerimi yazdım şiir dediler
Yandıkça adıma şâir dediler
Kaleme kağıda sarıldım dostlar
acıyı yüreğinden hisseden ve çeken
sarılır hecelere ,
yapraklar gibi dökülür kelimelere
deli demişler divane demişler
varsın desinler
acıyı kederi çeken bilir
işte onada yar desinler dost desinler......
tebrikler gönlünüzden dökülen nağmeler bizede bu mısraları yazdırdı.