Hevesini say
Başkasını dinlersen yanılırsın
Saklandığın kovuk
Evrenin huyuyla genişler
Sonsuzdan düşerken
Yıkıcılığı ayarsız bir tortu bıraktın ardında
Dürüst bir temassızlık yaşıyordun benimle
Konuşmak Çinden gelmiyorsa
Bilmediğin dil sokağı gevşetir
Kurallar ucuzlar
Çekincene rağmen
O sokakta var olmam
Kalabalığın tükürdüğü çelişkiyle mümkün
Yine de omuz omuza mücadelemdi
Çinli hiçin olmam
Kovuğunu sunan dünyada
Eğri oturup doğruyla afallamak gerekir
İçinden Hiç yazmak gelmiyorsa
Tuhaf bir yönün bu
Yazmanın kaderi parçalamaktan geçiyor
Başlarken daha severliğini kendine has tarzda
Biz de severken hiç ettik
Elimiz yüzümüz ondan bulanık
Gülümsüyoruz
Kovuğun titreyerek körleşiyor
İçini yakan denizin tuzuyla dolu
Daha yüzmeden hevesini taşla doldurdun
Çünkü hiçbir şey sevmenin
Hatasını değiştiremez
Evrenin huyuna razı
Tuzuna rağmen ağlayabilirsin