SoN'uÇbir şey söyle bana kalbim içimdeki yangına merhem olsun çocukları, günahsız insanları amansızca vuranları yerin dibinde yetmiş kat zindana göm ki kalbim tarihe geçecek bu anlar mıh gibi insanlığa ders olsun bir daha böyle şeyler yaşanmasın uykusuz bir geceye daha çivi çaktım göz çukurlarımdan taaa kirpik uçlarıma kadar gün yüzü görmeyen papatya saçlarımın her bir teline hüzün yağıyor al al güldüremiyorum bir türlü ellerimin kederini yetmiş çağ atlamış gibiyim son günlerde adaletsiz dünyanın neresindeyiz sokak lambalarının loş ışıklarında yağmur damlaları dans ederken yıldızsız gökyüzünü seyrediyorum çırılçıplak gözlerimle bahçenin hemen girişinde solmaya yüz tutmuş ortancaların göbeğinde gecenin tahtadan beşiğine hüzün yarası yuva yapmış ortalık kan , revan içinde zaten dünyanın da tadı kaçtı öyle yazıp çizmekle de olmuyor yas çağındayız artık savaşlar moda oldu beyin eformu diye bir şey kalmadı ezber ve sanal yaşam insanlığı satın aldı son’uç mutluluktan ölebiliriz alkışlayalım mı kendimizi !!! nagihan |
mutluluktan ölebiliriz
alkışlayalım mı kendimizi !!!
Vurgusu ile şiirdeki bir kaç cümle ile kaliteli bir kalemden nakışlar kazındı beynime kalemimiz daim olsun saygı, selam ile.