Seyrediyorum trenin penceresinden seni
Sakince ve efendice kıvrılarak akıp gidişini
Bingen’le Bopard arasında
Oturmuşsun tahtına
Aldırmazsın bahtına, balıklar koynunda
Seyrederim seni ...
Yarım bıraktığım kitabın tam ortasında
Günlerden 12 Ekim 2023
Bana ilham verdi senden aldığım güç
Senden uzaklaşınca olurum bir hiç
Her yolculuğumda geçerken kıyılarından
Arınırım bedensel ve ruhsal acılarımdan
Seninle beş dakika bile konuşsam
Yaratırsın bedenimi sıfırdan
Her gün sen haber veriyorsun güneşin doğuşunu yamaçlarından
Vaz geçiriyorsun huysuzları huyundan
Sagaltım bir terapisin bu kadar güzel floranla
Arınıp duruladığın suyundan
Karşıda Lorch köyü süzüyor sonbaharda seni
Konuşlanmış kıyılarına binlercesi gibi
Müstakil evlerin bahçelerinde
Çiçekler donatmış sokakları güllerle ...
Bir dereyi daha alıyorsun burada kollarına sevgiyle
İkiyüzelli milyon yıldır besliyorsun çevreni
Aynı güvenle!!!
Ne zaman yürüsem kıyılarında
Gözlerimi kapatır dalarım derin bir meditasyona
Arınıp yunurum koyu mavi sularında
Damlalar merhaba derken toprağa
Doyulmaz bağlarının şarap tadına!
İçimi kaplar fluviallı romantik bir hava
Dinlenir ve dinginleşirim sırtımı bir akcaağaca dayayınca
Dokunurum bir sevgili gibi o esnada sana
Bir telaş kaplar içimi
Koblenz şehrinde aktarma anında
Seni düşünürüm bir rüya gibi
Yakamoz rengi sularınla ...
Yaşamak gerek Ren nehrinin kıyılarında!

Bugün ki Frankfurt Köln yolculuğumda Ren nehrini seyrederken içime düşen kelimeleri nehire bir hediye olarak ona armağan ettiğim bir sesleniş çığlığıdır bu şiirim. Görüntüleri bugün çektim. Bu görüntüler Bingen - Boppard arasında ki bölümüdür Ren kıyılarının.

Saygılar!

Sosyolog Hasan Hüseyin Arslan - Köln 12.10.2023