Asaletim insanlıktır benim
Sevgidendir veli nimetim
Ne yüksekten uçarım
Ne de düşmekten korkarım
İçim bir nehirdir benim
Pir Sultan ile sırra erişirim
Kul Ahmet ile yüzleşirim
Itri ile sözleşirim
Erzurumlu Emrah da birleşirim
Muhabbetin nezih diliyle söyleşirim
Edebim el vermez
Kimseyi kem göz ile görmeye
Gönül dergahının dışında bir yerde demlenmeye
İlimin yolu birdir
Hacı Bektaş Veli’nin dilinde
Ne iman bilirim, ne de din
Yoktur kötü insandan başka bir cin
Sevgim ibadetin köşkündedir
Yedi Ulu ozanım var benim
Irsim Seyyid Nesemi’dedir
Kah çıkarım kendimden dışarı
Haksız yere ödemem aşarı
İlimimdir şahların şahı
Onda buldum
Kendimde kaybettiğim aşkı zamanı
Tamah gözlerim doydu
Anlayınca Yamini Babayı
Virane de buldum gönülden hizmeti aşkı
Temelim sağlamdır bu yüzden
Yaşamıyorum, içimde hezimeti ...
Çöpe attım; hem cenneti hem de cehennemi
Serbestisim yüzde yüz şimdi
Çünkü Kul Himmet’le süzdüm kendimi
Damlalarım göl oldu okyanuslarda
Yolum Erenlerin yoluyla son buldu

*
Ana Dilim nsanlıktır

Bütün dillerde insanlığın haykırmasını
Temenni ediyorum hakça, mertçe
Dostluk dilim, çiçek olmuş açar binbir
Bahçe de!
Gerek duymam kimliklere
Ayrı ayrı kimliklerde olsada insanlık,
Buluşmalı aynı sevgi dilinde,
Saygıda, sevinçte, hüzünde, ...
Herkes benzerse birbirine
Farklılıklar zenginlik olur insanın özünde
Asimilasyon dumura uğrar yürekler güzelleşirse
Yer verilmelidir yedi düvelde etnik kimliklere
Taklite gerek kalmaz özleşiriz
Yüzleşerek güzelliklerde

Sosyolog Hasan Hüseyin Arslan, Wuppertal, den 22.11.2024