Temmuz 19Yine vuruyor saat, geldi akşam sekizi Çalıyor acı türkü telde sazımsın anam Aynı ateş içimde Temmuz’un on dokuzu Yanıyor alev alev dinmez sızımsın anam. Yakıştı mı hiç öyle bırakıp terk edişin Neden yalnız bıraktın sebebi ne bu işin Hasretin bekliyorken aceleyle gidişin Guzum derken dillerin bitmez nazımsın anam. Hangi sevda dindirir senin bitmez acını Gökyüzü hep karanlık bulut kaplar içimi Yüzü benli sevdiğim o da kesmez sancımı İçin için ağlarım iki gözümsün anam. Biri vardı uzakta beni meftun eyleyen Tahiyyât’ta eğilip bir de selam söyleyen Fatihalar okuyup ayn-ı rahmet dileyen Sanki sendin sureti çıkmaz izimsin anam. Çok çektin çilesini dünyanın çok bilirim Hep resmine baktıkça seni bende bulurum Desen ki gel yanıma inan gurban olurum Bedenimde kavrulan cansın, özümsün anam. Sanki bir şey anlatıp yüzüme gülüyordun Son nefesinde bile yavrunu bekliyordun Gözün açık giderken göreceğim diyordun Çoğu gitti ömrümün kalan azımsın anam. İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem) Tahiyyât : en güzel dualar etmek. Ayn-ı rahmet : rahmetin ta kendisi |