Kimlere açılır şemsiyeyağmur yağınca kimlere açılır şemsiye kim büzülmez protokolde bırakmaz selamı düşündüm karanfil ellim, çiçek bakışlım kuru bir sevda değil benimkisi su emmez betonlara yağıp akmaz yağmurum toprak arar damlacık suyum özüne yürüyerek insanın bilir misin can’ım Atatürk’ün ismi kaldırılmış çiftliğinden hâdi kaldırsınlar beynimin girintilerinden de O’nu karakteri bağımsızlığı boyun eğmemeyi başkaldırıyı şemsiye istemez gazi dimdik selam durur kurtuluşa özüne O halktır alık değil bastığı yerin hacmi kadar değildir herkes her büyük ulaşamaz boyuna boy almak başka şeydir artık büyüyemez kuru ağaçlar ama su verildikçe yıllanmış çınar bile kol atar, boy verir durmadan! uzak görüşlüm, insan ellim, erim yeter göğsüne ilinen karanfil sana türkün söylenir ırak ırak diyarlarda sen satın alınmazım, ayrışmazım sen ak yazmalım, al fistanlım sen oturmazsın onların dizi dibinde yağmur yağacağı toprağı bilir kimi topraklar tanımaz suyu görüntü her zaman göstermez gerçeği sırdır aynanın arka yüzü. 21. 09. 2014 / glenay- Nazik Gülünay |
Harika yazılmış sözlerinizi büyük bir beğeni ile okudum,
Kaleminiz kavi ilhamınız daim olması temennisi ile esenlikler dilerim.