Aşkın Ölüm Uykusu
Aşkın Ölüm Uykusu
İşte kefenim biçildi durur önümde Ne sen anlayabildin, Ne ben girdim gönlüne. Sen... Bütün pusatlarını kuşanıp gelirken Bir savaşçı nidasıyla, Gönül surlarımı senin için yıkmıştım oysa Kılıcını çekerken amansızca ölüme Sevdiğin çiçeklerden kalkan yaptım önüme Her darbede savrulan kırmızı gül yaprakları Yüreğimden düştü bir bir kan damlası toprağa Elveda dedim... Elveda dedim tüm sevdiklerime Hayaller dolusu umut beklerken Merhaba dedim elem dolu kaderime. Koymuştum yâr yerine Vatan yerine Yurt yerine Can yerine Karayel esintisine çarpılmış kandil misali Umutlarım bir bir sönerken Ömrümü almışsın çok mu? Gecenin karanlık kokusunda hatırla beni Denizin amansız çığlığında duy sesimi Bir fecr vakti yüzüme bakıp, Öyle yırt resmimi. Sultan Ahmet meydanına göm cismimi. Ve mezar taşımda oku sevginin ismini. Hadi artık durma... Yatsana aşkın ölüm uykusuna. İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem) |