El OldukSevgiyi mürşit bildik adım attık bu yola Umutlar veda etti akıp giden sel olduk Hayaller tepesinde geziyorken el ele Kapıldık bir tufana ayrı düşen el olduk. Kalkamadık ayağa bir yel esti savrulduk Göz yaşına gark olup hamur gibi yoğrulduk Ateş düştü sevdaya acı çektik kavrulduk Hasretlik ocağında yana yana kül olduk. Tek tek söndü yıldızlar can kokulu gecede Ne sözler ediyorduk bildiğimiz lehçede Sana sevgi sunmuştum çiçek dolu bahçede Sarılıp dikenlere açmayan bir gül olduk. Karanlıktı gök yüzü güneşi doğurmadı Daha veda etmeden gözlerin uğurladı Hicran denen celladı hangimiz ağırladı Gurur veren iblise köle olduk kul olduk. Sen güvercin ben turna göklerde uçacaktık Bulutların üstünden güneşi tutacaktık Gökkuşağı renginden birlikte geçecektik Şimşek çaktı vurulduk yere düşen dal olduk. Hadi bir şans verelim gönlümüz şifa bulsun Gözüm gözüne dalıp koskoca derya olsun İçimizdeki kuşku mutlulukta boğulsun Kalemden türkülere ilham olduk tel olduk. İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem) |