Sevgiyi mürşit bildik adım attık bu yola
Umutlar veda etti akıp giden sel olduk
Hayaller tepesinde geziyorken el ele
Kapıldık bir tufana ayrı düşen el olduk.


Kalkamadık ayağa bir yel esti savrulduk
Göz yaşına gark olup hamur gibi yoğrulduk
Ateş düştü sevdaya acı çektik kavrulduk
Hasretlik ocağında yana yana kül olduk.


Tek tek söndü yıldızlar can kokulu gecede
Ne sözler ediyorduk bildiğimiz lehçede
Sana sevgi sunmuştum çiçek dolu bahçede
Sarılıp dikenlere açmayan bir gül olduk.


Karanlıktı gök yüzü güneşi doğurmadı
Daha veda etmeden gözlerin uğurladı
Hicran denen celladı hangimiz ağırladı
Gurur veren iblise köle olduk kul olduk.


Sen güvercin ben turna göklerde uçacaktık
Bulutların üstünden güneşi tutacaktık
Gökkuşağı renginden birlikte geçecektik
Şimşek çaktı vurulduk yere düşen dal olduk.


Hadi bir şans verelim gönlümüz şifa bulsun
Gözüm gözüne dalıp koskoca derya olsun
İçimizdeki kuşku mutlulukta boğulsun
Kalemden türkülere ilham olduk tel olduk.

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)