Yitik - 141
“bi de biliyonuz mu beni sevindiren en mö(h)üm şey neyidi,
cığara denen o zehir zıkkım meredi işmeyodu besbelli “çok şükür” dedim, “bin şükür” soluğu, teri, gül gibi zatin oldum olası hiş bi-şiyi benzemez-idin ellerinkine i(n)sanın deyen i(n)san, nası(l) zevdalanma(z) böylesine . de! bek ikrah kokarlardı önüşkü hortlayasıcaların hepiciği yiğir yiğir, işmeden gedesicelerin alayı da tiyrekileridi evel-evelden tiyreki gısmına ifrit olurun; bu öyle deği(l).. aklımdan hiş çıkmazdı, Ismayılın burcu-burcu kokusu kim bili(r) belki zevda dediklerinin duzu-büberi buyudu . “o” gözel Ismayıl’ın zevdası uğruna ömrümü tükettim “Yalan Dünne gözüynen göreyin”, bi(r) sarılayın derdim “başga hiş bişiycikler isdemen” deyelek dova ederdim bi habarını alayın, bi ğöreyin, bi sarılayın var mı tahası neye başga bişiler isdemedim ki, hay eşşe(ği)n eşşek gafası . demek ki doaları gabil ediyomuş, çok şükür, Gözel Irapbim gabil olca(ğı)nı bilseydim hiş başga bişiler dileme(z) miydim hiş değilise bi on sene eveli, gelseydin olmamı(ydı) ğözelim hani beni(m)ki benden, onunku ondan getmeden, deseydim..! bayram ederdim bayram, yeterdi ömürde bi bayram edeydim . bayram etdim, gene de bayram etdim.. etdim emme ne fayda ossun, ossun varsın ben gene de murazıma erdim, en sonunda çok şükür, bi deği(l) bin, yüzbin kere, hesapsız şükür Allahıma “körün isdediği bi ğöz, Allah verdiği ikiğöz” demiş, eveli biri ahir ömürde Ismayılı ğördüm, gavışdım say taha ne isderin ki . başgasının murazı ne bilmen ben hep bunu diledim Irapbimden “-Ismayılımm seni bi kere göre(yi)n” dedim son nefesimi vermeden doya doya bi sarılalım” derdim her dovam da amin demeden sarıldım, işde sarıldım.. emme valla billa doyamaya doyamaya, gı i(n)san nası(l) doyar zevdasına, i(n)san doyabilir mi Ismayılına . o ne düşünür, neyderdi, ne derdi bilmen de, ben can havliynen, sanısın son nefesdeymişin gibi yalvardım, dutdum ellerinden “sımsıkı” sarıl dedim, taha sıkı sarıl bana, kemiklerimi gır ulen” senden yadiğerin ossun gömgök morarsın, gırılsın her yannarım, gırılsın gaynamasın, yatalak galayın, yeterki sen gır Ismayılım.. . kaş gişiye satıldım, kaş gocaya vardım, beni kaş gişiler ğaçırdı emme hiş biri beni sarmadı, hiş birini senin gibi içim almadı geldi-ğeşdi hiş biri de; ne çocuğunun ne de benim adımı anmadı içimden gele-gele ben de hiş birini anmadım, hayalına sarılmadım emme “sen sarıl, gucukla beni..” senin olayın bidenem Ismayılıım gara zevdam, yavıklıım” “-ben ömrümce kendimi sana sakladım” |