Ey insanoğlu dil dökersin baharda;
Bülbül olup güle...
Vefâ, hazan mevsiminde âhû zârda görülür...

Zevk-ü sefâ içinde nâfile geçer ömrün.
Saadet elden gider bir gün.
Sadede gelir ardından hayat.
Cefâ, gönül aynasındaki dîdârda görülür...

Bahtına zincir vurur en değer verdiklerin.
Dökülür düş kırıkların,
Kalbinden dirhem dirhem.
Ne mâtem biter ruhunda,
Ne de dilinde sitem.
Düşmanın kılıcı, dostun kınında görülür...
Uzaklarda arama!..
Cellâdın yakınında görülür...

Yüz kere âh çekersin tek kişi için.
Yetim kalır doksan dokuz sancın.
Aşka dâir ne varsa biter inancın...
Yağmurlar yağar vakti gelince gözlerinden;
Başında tüter duman.
Yıkıldığını anlarsın o an.
Enkaz, çürük duvarlarda görülür...
Efkâr, bitik damarlarda görülür...

Her şeye rağmen;
Hayır şerde,
Hata beşerde,
Hesap mahşerde görülür!..

İbrahim Halil MANTIOĞLU