Kararsızlığın kadar değerin vardı gözümde...
’Acaba’ ları sıkı sıkı üstüne giyip...
’Bilmem ki’ leri sırtına yükleyip,
’Belki’ leri yan cebine koyduğun kadar...
Benim fıtratımda ya hep ya hiç...
Seninkinde hep bir ihtimal daha var...

Geceye ışık mı oldun?
Işığa gece mi?
Şüpheden kararmış kalbine dayanmazdı yıldızların hiçbiri...

Sebepleri vardır her gerçek âşığın...
Aşka dâir zihninde...
Kuralları dizilidir tek sıra hâlinde...
...ve sırayı bozup geçmez biri, birinin önüne...
Oysa değiştirdin lisânındaki bütün yargıları...
Yetmedi birbirine karıştırdın özneyle yüklemi...
Aratmadın devrik cümlelerin yerini...

Bir yerden başlamak gerekiyordu.
Yoksa bir yere kadardı...
Çekilmezdin!..
Aşk üstünde olmazdı deney...
Soğuktan sıcağa geçilmezdi bir anda...
Bir kuzey diyordun, bir güney...

Kararsızlığın kadar değerin vardı gözümde...
Kurudu laf anlatmaktan dudaklarım...
Çizgi çizgi kırıştı yanaklarım...
Sonunda söndürün gözlerimin de ferini...
Bilmem ki daha ne anlatayım?
Hangi birini?

İbrahim Halil MANTIOĞLU