Bir kusurluk canımızla bakmadığımız kusurlardan,
Sevmeye amade esas duruşlarımızdan,
Uykusuz nöbetten nöbete sevda dilendiğimiz her vefalı hallerimiz
Bizi bir kez olsun isyana teşvik etmiştir,
Tam olan inancımızın ucundan bucağından iğfali ile başlar "aşk"dedikleri
Yârin kusuru ile aşkın küsuratı tekmeyi vurduğunda omrümüzün kıçına
Gözlerimizin içini bile güldürmeyi başaran birer şarlatan oluveririz.

Ama severiz.
Biz hep severiz.
Doğrudur söyledikleri
Hakkımızda ki her yalan ifadenin altına imzayı kendimiz atarız.
Biz böyleyiz,
Elimizle koyduğumuz gibi bulamadığımız adamlıkların denklemini çözmekten yana değildir aklımız.
Oysa aşkta bir karakter meselesidir,en zayıf olan kazanır,yürekten seven bavulunu alır çıkar.
De ki; toplum benden seni çıkarsa
ne çıkar
Kimse bize karışmasa ya da ne bileyim mesela sen bir cumartesi hiç ölmemişim gibi çıkagelsen,
Unuttursan çürüyen yanlarımı
Sonra tanrı konuşsa bizimle; ne haliniz varsa gülün dese,
Sevmez miyiz her halimizi?