GİTTİN
Düşlerimi kâğıt gibi,
Yangınlara atıp gittin! Senin için çarpan kalbi, Acımadan satıp gittin! Bitmedikçe yalanların, Dostu oldum isyanların. En düzenbaz insanların, Ellerinden tutup gittin! Taş duvarlar gelse dile. Son bulmadı bende çile. Gülmek kolay olsa bile, Kaşlarını çatıp gittin! Nerde duru sabahların? Adı çıkmış siyahların. Üstü kirli günahların, Kucağında yatıp gittin! Parçalandım dilim dilim. Dertli sazım, tutmaz elim. Hüzzam çalar gayrı telim. Gönlüme âh katıp gittin! Elbet gelir dert başına. Sen değmezsin gözyaşına. Kibirlenme hiç boşuna. En diplere batıp gittin! İbrahim Halil MANTIOĞLU |