Tek gerçekti sana olan bu sevda.
Birden nasıl hayal oldu sor dedim!
Her sevdanın kaderiymiş elveda.
Bittiğinde bir yenisi zor dedim!

Neşeliydi şarkımızın güftesi.
Âh çekince sona erdi nüktesi.
Bi’ yastıkta yaşlanmaktan ötesi,
Her rüyânın bir miâdı var dedim!

Beşer değil Yaradan’dır delilim.
Bedenimde hiç kalmadı mecâlim.
Adımlarım buz tutarken helâlim,
Etrafımı yangınınla sar dedim!

Öfke ile nasırlaşmış sûretin.
Ellerinde biraz varsa kudretin,
Yüreğinden gitsin diye nefretin,
Hiç korkmadan tam alnımdan vur dedim!

Sen tükettin gözlerimin ferini.
Ayın şavkı dolduramaz yerini.
Sevecekken senden başka birini,
Kendine gel deli gönlüm dur dedim!

Viran edip soldursan da sen beni.
Gülşenimden kovamadım ben seni.
Bedenime dolasınlar kefeni.
Yalan dünya sensiz bana dar dedim!
Ben ömrümde yalnız sana yâr dedim!

İbrahim Halil MANTIOĞLU