Bir umutrüzgar üfürdü kırık dökük yollarına çöküntüye açtılar tünelleri dağılmanın üstüne yansımadı ay su parçalandı, delindikçe kalbi ağladı toprak insan unutuldu bir yerde öteki dünya adamları devşirdi bu dünyayı sen oku üfle, okut, üflet dedi yaralarına tuz bas, acı sar yeninde kalsın kırık kolun sen ağanın paçasına sarıl yine karın tokluğuna çalış senden olsun ön saflarda ölenler dünya sahiplerine bırak yaşamayı tahtlarına kurulsunlar iyice baksınlar yine sana tepeden tepeden küçül yeni su yollarına gider oysa küçük, unutulmuş bir umut.. 19. 07. 2015 / Nazik Gülünay |
*** BİR UMUT *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...