Beni biliyorsun ben uzun yazamam, uzun uzun dinlerim zamanı...
En bilge o’dur en çok düşünen...
Kayıpların sahibi zaman...

Bölündükçe azalmayı bilmeyen, darmadağın halleri eksik olmayan...
Eskimiş bir yüreği yeniden bir kasabın ellerine bırakan bıkkın kişi...

Ve her hüzün bir gemi olup sabrımın sırtında,
senin bitmez tükenmez dertlerini bana taşıdı...
Taşı, taşının üstünde kalmayan evim kadar...

Kalp atışını zapt edemediğim kırık günlerde geçen saatlerimin tekrarı...
Yorgunum şimdi bu eski şehir kadar...

Sen şimdi git kadın!
Kırıktır kapım, sevdanın küs hallerine sitem etmez...
Pencerelerim güneşe gülümsemeyi bilmez...
Ay ışığı odamın kokusunu sevmez...

Ben sevdanın enkazıyım...
Uzun susmalarım var benim!
Ben zamanın adıyım ,
kayıp oluşların sığınağındayım...

İnşa edemez beni hiç bir el yeni baştan.

Yunus Yaşar