Halayık-aile dizimi
masan tavanda, dayın baş aşağı
vietnamda doğmamış amcan ben halayık polis şehir demek tutukluk yapan roma güvercinine göre uçar hazan ben ılıman ben limon ağzındaki zeytin ağacı çekirdeği ney sesiymiş çöpte ışıktan orman urartuluyum demen gibiydi beni halan zannetmen kıbleni dön pek muhipsin çekiyorum orada kal youtu.be/Mnr5Kp80hNE |
Babam son dört yılını alzimer hastalığının gelgitleriyle geçirdi.
Ve çoğu kere beni annesi,ablamı da halam zannediyordu.
Şiir okurun alıp kalbine gördüğüdür. Karanlığa ışık olmaksa, sen ve güzel şairler hep var olun.