Kapatınca gözlerimi,ağırlaştı gözkapaklarım
Boynunda bir ip,ölümü bekler gibiyim
Gökyüzünden vurdu ışık odama
Parçalandı yüreğim neşterin keskin ucuyla
Bitirmek ile başlamak arasında ki ince çizgideyim
Ya yaşamak,ya ölüm
Bir el sırtımdan beni dibe çekiyor

Gözlerimde ölüm korkusu
Denizin en dibindeki en soğuk noktasındayım
Zifiri karanlığa vuran ışığın sıcağına çekildim
Sen gizemli kadın,sır küpü gibisin
Duvarları nemli odaya yansıyan
Bir sokak lambasının ışığı gibisin
Karanlıksın bazen yanıp sönersin
Ama,yine de hep bir ışık var gözlerinde

Çok yorgun gözüküyorsun,ama bu koşmaktan
Yine de bana doğru gelmekten vazgeçmiyorsun
Neden,hangi yöne gideceğini bilmiyorsun
Tarif etsem gelmeyeceksin biliyorum
Gel diyorum görmüyorsun
Çağırıyorum duymuyorsun
Neden,elimi uzatıyorum tutmuyorsun
Ben sevdim dediğini söylüyorsun
Ama yüreğinin acı çekmesine kıyamıyorsun
Aynı havayı soluyorken bu şehirde
Bu karmaşık düşünceler niye

Bu yol sarp ve dikenlidir
Ayağına diken batmadan yol yürünmez
Sen bu yolda herkesi yarı yolda bırakıyorsun
Bir gün sende yalnız kalırsın ,unutma
Bir kere verdiğin gönül başkasına verilmez
Senin sevgine sevgi denmez.
Sen en iyisi, kalbin ne diyorsa onu yap
Mantığına yatsa da yatmasa da
Kalbini konuştur ki aklın sussun

Uyuma,gör artık bazı şeyleri
Katil olmayı göze al, gururu öldür
Sağa sola,dağa taşa haykırmana gerek yok
Bir bakışa,bir çift göz için sakla nefesini
Konuşamıyorsan sus,susamıyorsan ağla
Yüreğinin bir köşesi yanmış mektup ol
Umudunu bir güvercin kanadında sakla
Alıp götürsün çok çok uzaklara
YEŞİLIRMAK