AT İÇİNDEN KARMAŞIK DUYGULARI
Kapatınca gözlerimi,ağırlaştı gözkapaklarım
Boynunda bir ip,ölümü bekler gibiyim Gökyüzünden vurdu ışık odama Parçalandı yüreğim neşterin keskin ucuyla Bitirmek ile başlamak arasında ki ince çizgideyim Ya yaşamak,ya ölüm Bir el sırtımdan beni dibe çekiyor Gözlerimde ölüm korkusu Denizin en dibindeki en soğuk noktasındayım Zifiri karanlığa vuran ışığın sıcağına çekildim Sen gizemli kadın,sır küpü gibisin Duvarları nemli odaya yansıyan Bir sokak lambasının ışığı gibisin Karanlıksın bazen yanıp sönersin Ama,yine de hep bir ışık var gözlerinde Çok yorgun gözüküyorsun,ama bu koşmaktan Yine de bana doğru gelmekten vazgeçmiyorsun Neden,hangi yöne gideceğini bilmiyorsun Tarif etsem gelmeyeceksin biliyorum Gel diyorum görmüyorsun Çağırıyorum duymuyorsun Neden,elimi uzatıyorum tutmuyorsun Ben sevdim dediğini söylüyorsun Ama yüreğinin acı çekmesine kıyamıyorsun Aynı havayı soluyorken bu şehirde Bu karmaşık düşünceler niye Bu yol sarp ve dikenlidir Ayağına diken batmadan yol yürünmez Sen bu yolda herkesi yarı yolda bırakıyorsun Bir gün sende yalnız kalırsın ,unutma Bir kere verdiğin gönül başkasına verilmez Senin sevgine sevgi denmez. Sen en iyisi, kalbin ne diyorsa onu yap Mantığına yatsa da yatmasa da Kalbini konuştur ki aklın sussun Uyuma,gör artık bazı şeyleri Katil olmayı göze al, gururu öldür Sağa sola,dağa taşa haykırmana gerek yok Bir bakışa,bir çift göz için sakla nefesini Konuşamıyorsan sus,susamıyorsan ağla Yüreğinin bir köşesi yanmış mektup ol Umudunu bir güvercin kanadında sakla Alıp götürsün çok çok uzaklara YEŞİLIRMAK |