kendime dışarıdan bakabilsem
seyrederce şu ipil ipil yağmuru
içimdeki sarsıntı bir gülebilse
koklarca bir demet kırmızı gülü
büyük ülkenin büyük ülküsü


her yönde açsa umut çiçeği
tepesine dikilmese azgın kurt sürüsü
bıkmadan yeşillense, yenilense dünya
taş yarılsa milyona
yitmese toprak
büyükler çocuklaşsa, kıpırdansa yerinde
söylenen şarkı sarssa dünyayı
çocuklar oyuna dursa
yalnız su arklarının çamura bulaşsa ayaklarına


iki taşın arasında sıkışmasa tohum
gerçek yerini bulsa ilk yağmurla
karlar eriyip inince dağdan
getirmese selleri
ovalar, bağlar sulansa
özgür göğe uzansa çiçek, dal


bıkmadan değişen başkalaşan insan öyküsü
yine kendinden alsa gücünü
ekse tohumunu ezilen insanlara
bitmez dese zulümde çiçek
karanlık gecede yakılır ateş
başkadır ateşin çevresinde kenetlenmek
esen fırtınaya, gelecek dondurucu kışa karşı
ellerini çoğaltmak..

31. 01. 1984.- 09. 04. 2015 / glenay