Siyah kar
Sararttı yokluğun yeşilliğimi
Mevsim eylül yüzlü son bahar şimdi Kaybettim o mesrur kişiliğimi Her soluk bir nefes intihar şimdi Gittiğinden beri mevsim güz oldu Birikti yaralar bir’ken yüz oldu O yüce gururum yerle düz oldu Aşk can kenarım da köz de hâr şimdi Kokunu serper’ken rüzgar seherde Gözlerimi aradı seni her yerde Ağladım sorarken sevincim nerde Umutlar kaybolan bir buhar şimdi Rengine boyadı hasret gönlümü Ruhum dilim dilim tattı ölümü Hayatımın sensiz kalan bölümü Dağ da güneş görmüş siyah kar şimdi |