Dalından koptu merhamet
Namerdin tezgahına düştü
Parçalandı şehrin gök yüzlü pencereleri
Rüzgarı savruldu
Bulutu süzüldü
Çekildi güneşi mecraına
El ayağı çekildi
Enkazı kaldı cansız makinalarda
Bir de çaresizliğimiz anne

Ben bu kentin arnavut kaldırımlarını
Neşeli sokaklarını
Fuzuli’sini Kışla’sını Kanalboyu’nu
Kerneğ’in rengini
Halep Caddesinin hengamesini
Bakırcılar çarşısının ritmik sesini
Balık pazarının kokusunu
Şire pazarının tadını bilirim anne
Kimler randevu vermedi ki heykelin altına
Saatine hiç uymayıp
Teze cami avlusunda kimler soluklanmadı
Dibek kahvesinin rayihasinda bulduk kendimizi kimi zaman
Yaprak dönerle doyduk
Tüm kederleri bırakıp geride
Aktık İnönü Caddesine şikayetsiz adımlarımızla anne

Sokaklarım yıkıldı anne
Göçtü başımıza cennetimiz
Taze bir an bile kalmadı
Süpürdüler caddelerden nefesleri
Öksüz kaldık
Yetim kaldık
Kimsesizliğimiz utandı hiç kimsesizliğimizden anne
Zorum dahi zorda
Duygularım arafta
Gözyaşlarım gözyaşlarına karılmakta anne
Karındaşlarım kankardeşlerim
Ben,sen,o ,biz ,siz, onlar
Ve diğer acıdaşlarım darda anne
Bizi kuşatmazsa rahmet
Tarumar olacak hislerimiz ilelebet anne

Şimdi bir duanın gölgesindeyim
En kuşatıcı kelamındayım musafın
Zoru kolay kılana beyandır halim anne
Tıraşsız yüzümle dergahındayım
Sar yaralarımızı kan sızmasın
Genişlet sadrımızı sancımız azmasın
Baharı ser ayaklarımıza
Maviyi sür gözlerimize
Sura dudak değmeden önce
Bizi duyuyor değil mi anne

Ondan geldik ona varacağız anne
Mülk onun hüküm onun can onun
Varlık onun kainat onun
Cennet de cehennem de onun
Başımızı dik
Kalbimizi diri tut ey en emin
Biçareysek senden
Bimarsak senden
Buhrandaysak senden
Hüküm senin karar senin rahmet senin
Sensin Rahmetellilalemin

Güneş yeniden yükselecek değil mi anne