resim: Kittelsen

serin bir bataklık arıyorum
uyumak için.

..

bu hüzün kokulu havalarda ben
mistik bir ıslık takarım dudaklarıma
araba farları, ambulans sirenleri
hepsi muazzam bir örüntünün minik parçaları
ve milyonuncu kez farklı boylamlarda
tekrarlar kendini.

ilk defa aynı nefesi
bir poşetle ciğerlerim arasında gezdirirken
çıkan sesle fark ettim bunu
ah, tanrım, kaçıncı kez yaşıyoruz
her dem değişmesini beklediğimiz
bu korkunç senaryoyu.

..

kabus vakti
çiviler ve çarklar
ve aynalar
derken uyumak için

serin bir bataklık ararken buldum kendimi.

..

şimdi çehrem
her zamankinden kara olmalıdır
karadır çünkü uykunun rengi

ölümün
rengi karadır.

ihtiyacım yok
kapatmasanız da olur ışıkları
belki bir bataklığa gömülmenin de yardımıyla
yetecektir göz kapaklarım
karartmaya dünyayı.






Kara