...

ufukta örgütlü bir kararma
içimde öz suları çekilmiş yaprak donanmaları
güvertesinde sere serpe
tabutlar dolusu bir gemidir şimdi içim


kuşlar yoktur bazen
uçmak yok
fosforlu bir düş de yoktur
güvercinler ekmişim
bestemi biçip uçursunlar diye


bütün uzaklara aşığım
grameri değişmiyor artık giden nefeslerin
ağlamak boşuna
ama cesur ama korkak
imla kurallarına aykırı
virgülünü kaybetmiş bir cümleyimdir bazen
beni esmek isteyen rüzgâra
beni solmak isteyen şebboylara
noktama
beni çatlamak isteyen tohuma da
aşığım


batık bir hayal
sönük bir deniz yıldızı
mahurdur kum ve kedere
sade ve siyah bir ayin gibi geçtiği an içinden
anla ki o vakitte
nüzul vurmuştur derinlere


su göğe akmış
şua bir heyulanın
gece serabın yarasa kanatlarından
ölüm görmüşlerin rüyasına akmış



ne çok ölmüşüz oysa
ne çok gömülmüş
ne zambağını görmüşüz sabahın
yeşilden sarıya
sarıdan yeşile tekrar
ne de nefesinin bir lale gibi yandığını


kapılar kapanır
perdeler kalkar
terk edilmişliğin tenhasında
bazen korku
bazen de örtüsüz bir koku
birazdan bir yağmur başlar yeniden
"_ölünce de şiirler yazılır_"
kısa kısa cümleler kurulur
uzun uzun okunur


her kelime kendine yeni bir nefes bulur
ben kendime yalnız kalırım
bedeller beslemez olur bedenin sıcaklığını
üşürüm boydan boya ben de



_boran