İnsani desendünya teknesi alabora kıyıya vuruyor cesetler hayata gülümsemesi yarım kalmış çocuklar alt alta, üst üste bir fırtına bir boran iç içe geçmiş her şey kim kimdir hiç belli değil kimlikler yitirilmiş bir düş gibi sarmal insanın özü güzel yalnız kırık gülmesi ile geldiği yeri arar dağ, tepe, yol birbirine geçmiş çimen çiçekli bir yol arıyorum yine güreşe tutuşsun fikirler her renk ayrı güzel daha da güzelleşsin desen kimse alıp kaçmasın bir rengi tek renk değildir gök kuşağı her yağmurun hızı ayrı her karın şekli nedendir bu şekilci kavgalar neden öldüğünü anlasın ölen yaşayan bilsin neden yaşadığını ey gök dedim kaç kez gök olduğunu anımsa her karış toprağa aynı ölçüde yağ dövme kayaları toprağı köpürüp taşmasın deniz ağzı salyalanmasın mavinin küfre varmasın insan her karardığında ay’ın suratına vurmasın boyunu aşmasın ay azmasın sevgisizlik ırmağı katran karası, çepel diz boyu sıvanmasın daha bu yoldan geçmeye hazırlanan bir hayli yolcu var kör etmeyin gözünü güneşin ağma olur tüm dünya inerse o cinnet perdesi bizim elimizde çizmek en güzel deseni renk bizde, tuval bizde aşk bizde!.. 26. 10. 2014 / Nazik Gülenay |