VURDUN YÜREĞİMİ DERİNDEN
Bu yüreğim yoluna çıktığım zaman
Sen hayat çizgim,değişmez kılavuzum oldun Gücüm yettikçe kalbimde Güzel günlerin içinde yaşattım seni Sessiz,sensiz soluksuz gecelerde Yüreğim kedere boğuldu Üzerime kara bulutlar çöktü Dilim tutuldu,kitlendi boğazımda heceler O an anlamakta zorlandım seni Bir deprem sarsıntısı vardı sözlerinde… Kelimeler çatırdayarak dökülüyordu dilinden Sanki ayakların ayrılığa dolanmış Hep geriye geriye atıyordu adımlarını Her adım atışında çiğniyordun Eziyordun canımı derinden Unuttuğun bir şey vardı Ne isem oyum ben,ilk günkü gibi Değiştiremedi beni hiç bir sebep Yerli yerinde karakterim Ey gözlerine yedi kat alem serdiğim Hiç bir zaman değişmedi hayat çizgim Konuşsan da ayrılığı intizarınla Yüreğimde hep susuyorsun!! Ben hep aynı şeyleri yaşıyorum sende Artık seni tanımayan kimse kalmadı Başıma aşk diye bela olduğunu biliyor Her sabah daha uyanır uyanmaz Herkes gece sabaha kadar Resminle ne konuştuğumu soruyor Ama dün gece olan oldu Bende göz yaşında boğuldum Vurgun yedi anılar Bölündü gece,olmadı sabah Kırıldı kalbim,ruhuma hasretlik çökünce Olmadık şeyler geliyor aklıma Ya hüznün elleri tutmuşsa ellerini Şu sendeki bir anlık hırsla Geceleri kefen biçer oldun bana Sen her şeyi yıkıp geçsen de Tut ki bundan böyle unuttum desen de Artık çalan parçalarda ismim geçmese de Tut ki yazılan şiirler de,beni anmasan da Ben yine seviyorum ya seni, Sen sevmesen, ne çıkar… YEŞİLIRMAK |