batık gemi
gün ışığı sızmış odalarda
yüzüne dokunuşu rüzgarın. ayın hülyalı meleğiydin sen göğsünde parçalanmış bir bulut gözlerin toprağın ağırlığı kadar uzak serin sular yalınayak geçtiğin özlemin dokunuşu gibi saçlarına yıldızlar akardı gerdanlarından sensizsliğin zehrini bulurdum akasyalarda kalbimi yakan zemheri için kar altındayken ışık |