Yorğun sabahların kızıl cam kenarlarında
Koşan kaldırım taşlarında yaslı başım
Yumdum ıslak kirpiklerimi inadına
Açtım gözlerimi kurşuni nidâsında
Zulmeti âlâ baştan başa
Üflerim dağılsın diye bulutları
Nefesim kimsesiz acı bir yel
Dağ başlarında sisler içinde
Savurdum durdum yıldızları
Kapalı kalın taştan perdelere
Oynamadı bir sinek kanadı
Oynamadı kimse benim bu leşime
Sereserpe
Cemaatsiz
Üleşsiz yatar toprağında ...
Baş ucumda
Uzak mezarlarda başından ayak ucuna
Ölüsüne
Dirisine
Birinde
Birisinine ...
Dışarıda yağmur yağıyor
Serkeş zirvelerde kar
Ser nerede sen neredesin

Cebimde bir tomar , parçaları eksik kadavra
Çalınmış gönülleri
Ne etmeli kime gitmeli
Peşimde haydutlar zifiri zindan çehreleri
Karanlık elebaşı , sen de insansız bedeni
Gökler kapaklanmış yüzüstü arzın kazanına
Fokur fokur kaynarken sine’i hârımda
Sahipsiz bir hırs deşse kalbimi
Ya yârsa
Yarsa
Yâr
Yarılsa bağrım
Dökülse yerlere benim
Bir nâr’ı cehennemim
Yanarken bu ışıltılı orman
Kıvılcım gözlü akbabalar nerede
Sen neredesin

Közüm ellerine tutsak
Kazınırken köklerim
Özüm
Sözüm
Bir kağnının gıcırdayan sırık dişlerinde
Sarmaş dolaş çamurlu izlerinde
Tekerine dolanmış feleğinde
Feleksizin
Kefeninde
Kirli bir el dolanırken kabrimde
Yüreğimin kayıp ruhlar karasında
Çalınmadan bu bahtıma
Çark nerede sen neredesin

Vazgeçtim sizden
Herkesten
Gelme hiç yarama
Gelmeyin hiç zârıma
İmanıma
ALLAHıma ...
İstemez sensiz beni bile
Sabır nerde sen nerdesin
Sen sabrı bilirmisin
Hep aynı kefenlerde, ölümü
Hep beyazında arama
Bak
Karasında da var izleri göstermez hiç kimseyi
Ama gitmek istersen çok olur yolun yoldaşın
İlk kasap dükkanında her tikene
En kırkında vururlar seni kırık satırlara
Yanmış talan edilmiş cesedim
Canhıraş dizelerde
İki yüzlü vurdum duymazlıkta
Ruhum durulurmu bilmem ama
Bu ğamı bunca yükü gögüslerken sırtımda
Daldın
Nerede kaldın
Nereye saldın söyle
Katırlar nerede sen neredesin

Çırak Ça / İbrahim YETGİNDAĞ
27 Kasım 202