İNSAN
"İnsan insan derlerdi "
"İnsan nedir şimdi bildim" ( Muhyidin Abdal 16 yy ) İnsan insanın hem RAHMAN’ı İnsan insanın hemde şeytanı Kâh cennetinde gülü gülistanı Kâh kevserin başında bir tas buz gibi şerbeti Kâh eksilmez odunu ,yediği zakkum dikeni Kâh içtiği kaynayan irinde ,deryay’ı cehennemi Nurlu gövdesinde Evreni sarmalayan bürümüş ezeli köklerinde Nârlı dallarından dökülen kuru yaprakları beriki Deşilmiş ciğerinde eli kanlı hançeri birisi Derde giriftar cisminde sırlı kalkanı öteki Fırtınalarda dalğa kıran şaşmaz bendi kimdi İlahi gemisiydi NUH’un , Tufanlarda bir kurtuluşun resmi Fenalıklara bir siper’i aşılmaz seddi vucud, belki Utanmaz yalanı dolanı belliki Kollayanı Korlayanı Kimi hayranı ,iblisin bıkıp usanmaz hamalı Yüklenmiş vesvese’i neşteri ,uslanmaz yılanı Ayaklarında kesilmiş cezası Alçaklara sürğün sürüngeni Serüveni ezası Karın üstü sürüneni Eski suret’i bir horasani devesi İnsan insanın hem akrabası Ceddi atası İlleti Zilleti Hasmı hısmı karındaşı tasası Hem akbabası , leşini gözleyen Sinsi akrebi en zehirlisinden Zemberek sözleri Altın suyuna batmış alfabesi Gönüllerde yıktığı kabesi Kimi ebrarı tutup mâmur eyleyen Kimi esrarı gizlerinde köşe bucak saklı sandığı İnsan insanın mukarrebi nurdan damlası En beyazında göz kamaştıran kutsi emaneti Kap karasında kaçınılmaz zifiri ihaneti Zikrin riyakar bedeninde münafık yüzü kimi Kimi fikrin, kıldan ince kılıçtan keskin düzü Çekilmez necisliğinde bir cüz’ü hasedin Kimi etimi yiyen bir vampir yarasa Sızmış damla damla Kabilin murdar kızıl baltasında kanlı cesedi Görmediği arkasına düştüğü su’i zannı Vehm’i çatlak kafa tasında bulanık Şeytanın laf salatası Hüsn’ü zannı bilemediğinin İçine düştüğüm cehim kimi Cayır cayır yandığım ... İnsan insanın hem şavk’ı aynası Ehl’i ticareti kimi hayrı hasenatta ahiretin İnsan insanın şerri kimi hemde şedidi .. Kimi Şanı Şöhreti Ayağına değen taşı Etinde tırnağı Gözüne batmış kıymığı Ekmeğinde tuzu Sofrasında aşı Sırtını dayadığı dağı Ayı Şemsi Yıldızları Elleri ayakları Dizlerinde çözülen bağı Kör gözlerine Fetretine doğan altın çağı Kimi Güneşine çekilen perde’i zulmeti Her şeyi yutan bir kara delik arzda eşiği Yüreğinde hârlı sönmez mecusi ateşi Göklerde sığınacak kâlası Kimi Köşe bucak kaçtığı belası Çatlak dudaklarında kum fırtınası Bir damla suya hasretinde Kesilmiş can damarında Yanıp kavrulmuş kerbelası Dostu düşmanı Arı namusu hâyası Mahremi Namahremi Hicabı Anası kızı avradı Atası babası evladı Azarı Pazarı Sevgisi sevgilisi Taşı toprağı İnsan insanın yazarı çizeri Ecel şerbeti kıyılarında gâflete dem vuran ALLAH’ın en büyük ayeti İNSAN Çırak Ça |
*** İNSAN *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...