Aklın yolu bir deselerde inanma
Kesişmedi hiç
Serseri serimde tek noktada bile
Birleşmiyor hiç biri yırtık kese kağıtlarında
Belli belirsiz sisli çizgilerinde ağıtlarında
Eğleşir benimle düştüğüm kuytuluklarda
Cismime küskün çok uzak o teğetler
Kâf dağında
Tipiye tutulmuş
Yolunu kaybetmiş bir deli çoban
Sürüsü kepeneği altında saklı
Aklı fikrinin doğumunda kurulmuş
Boşalmış kuruntularda zembereği
Durmuş kalbi
Üşümüş
Üşütmüş en âlâsında
Yorğun kafamın içi yağsız isli kazan
Tuttum ellerim kara
Sürdüm yüzüme gözüm kara

Aklın yolu bir deselerde inanma
Uzayıp gitmek varken
Bedenimde kesikler içinde
Yollar varki yorğun silkinmiş hayattan
Kibirli kaftanı incili yakuttan
Birken birden bire bin olmuş
Belki bir eski talmuttan
Vurulur dünyevi menfââtlerin peşinde
Kılı kırk yarar çıkmaz dar sokaklarda
Başını kaşımaya vakti yok kanar
Düştüğü kuyularda çıkamaz insan indine
Durulur suları yanar
Yüzüne kapanan her celse’i kararda
Akar boyalarında yağlı yağsız
Siyahi bir kin olur kapalı kapılar ardında
Eğreti her yapıda hep zararda ...
Yatar çiziklerinde kanlar içinde
Yazılır siyahi avuçlarında katılaşmış kalbinde

Kalkar ayağa ver yansınlar alev alev
Dere tepe düz demeden
Düşe kalka
Bata çıka
Gör şimdi engindeki cengine
Velvele’i tufanlarda
Bak çözülür ilmekleri akar boyalarında
Bulut bulut
Kararır rengi göklerin yüreklere düşer yıldırımlar
Yumulu gözlerinde yalın ayak koşarken
Herkes kendinden razı düşmüş bağlı kollara
Yazanı unutmuş ölüme dağlı yollarda
Belki ortak olmuş
Ölümüne kendini beğenmiş bir aciz’i üryan
Yırtık hâyâ’i perdesinde
Hayalperest bir putperest
Üzerine çekerken katranlı zulmeti
Soyunmuş arsızca ilahlığa

Kazı kazan bahtına ne çıkarsa
Heybey’i bedeninde pırıl pırıl
Parlar bir cehennem gözlü düş
Yola düşmüş kaldıran yok
Belki kalaylı bir zindan
Zeka desen baş kaldırmış âsi
Yüreğe vurulmuş bir zincir
Elleri boynunda bağlı öyle çaresiz
Bir yalanki dolanmış dünyanın boğazına
Tilkinin kuyruğuna asılı bir kıymetsiz
Karğalar bile bir seranat’ı bezğinde
Bir parça peynirle kurtulmuş ondan

Susun
Susun dinleyin
Vurun kazmayı
Kusun yalanları kürek kürek
Usun çok bilmiş o bildik toprağına
Atın sevimsiz densiz çakıl taşlarını
Çekip denizlerin mavisinden
Silin yüzünü
Gün yüzüne çıkarıp sevin onu delice
Uymayın siz
Akıl pembeler içinde bir cellat
Düştüğü her sevdada
Vurur baltayı taşa ...
Aşkımız yandı ukela bir başta
Külleri bendim sendin dumanı
Öyle uzak birbirine
Yıldızlar ayaklarımın dibinde
İndimde
Sensizlik
Dizginlenmez çıldırtan sessizlik
Aklımda esen rüzgar
Kalbimde dinmez bir kasırga
Dünya desen bir tımarhane
Çekilmez artık hiç bir vakitte
Var şimdi aklını zay et
Deliliği baştacı

Çırak Ça / İbrahim YETGİNDAĞ
2022 KASIM 30