Taklalar ata ata oynayan deniz
Dizlerime kadar tuzladı bacaklarımı
Benimle eğlendi, benimle kimlendi
Oyuna mola verdiğimiz an
Hayatını anlattı uzun uzun

’Kendi dalgalarımızda boğuluruz biz.’ Dedi
Akşamları kasvetle iner kalkar kalbimiz
Dinginliğe ulaşmak amacıyla
Kıyamdan rükûya geçeriz cemaat halinde
Sonunda yüzümüzü süreriz
Secdegâhımız sahile


Gece ışığa, gündüz karanlığa imrenerek
Gözlerimiz açık rüyalar görürüz
Bulutlar güneşi sırtına alınca
’Denizaydın!’ Diye selamlaşır içimizdeki canlılar
Her türden usta avcı
Birbirleri ile doyar
Sadakasını öder her can
İnsan da alır nasibini



Dalgalarımız şâhi topu
Nice gemiler batırır fırtınada
Nice kayalar döver
Kaç asrın üzerine yorgan olduk kim bilir?
En derin çukurlarımızdalar
Kaç asır süre verilecek bize?
Daha kaç memleketi örteceğiz?

Âşıkların gelgitleri gibiyiz
Eteklerimizde yakamoz pırlantalar
Renk renk elbiseler giyeriz
Ayaklara değil, göğe yönelik başımız
Bundandır bilgeliğimiz
Kaçmak istiyorum dediğin uzaklık
Tam da burasıdır, hem de en yakınında
Aradığın huzur büyülü sesimizde


Bendeniz denizim
Özgür, sonsuz, bazen huysuz
Dışım alaimisema içim kapkara
Anlat beni diğer insanlara


23.11.2022
Müjgân Akyüz Dündar/maj