AğrıAğrıyan kalbimden düşürdüm dünyayı O en sevdiğim bardağım gibi tuz buz oldu bütün beklentilerimi saçıp savurdum ve dolaba kaldırdım düşlerimi Binbir sırdan oluşan bir kördüğümün kendi halinde bir ölü sessizliği vardır. Elinden kolundan bir şey gelmeyenleri çözmek için zahmet etmesinler. Ağrıyan ruhumdan düşürdüm dünyayı. Beklentileri fotoğraflayıp geçerken, Hatıraların eşiğine yasladım başımı, ve sessizce defterime karaladım. Çağırdıkça seni sesimin rengi soldu, varlığımın şakıyan dili tutuldu Maphus olduğum kafesinde, her günüm yorgun benim... |