Azade
azade,
hürriyetime düşkünlüğü senden öğrendim kaç mevsim geçti gözlerimi açalı, bilmiyorum sonsuzluk sayılardan uzakmış, ve O’nun katında, zamansız bir özgürlük varmış. azade, saçlarıma yorgunluk karları yağar, üşürüm sokaklarda, ellerim boşluklarda gezinir tutunacak hiçbir dalım kalmamıştır, gözlerden beri bırakır beni yaradan, bellidir azade, içimdeki yorgun kuşu salıverdim artık tutmak boşuna gitmek isteyeni nasılsa sinemdeki ıstırap hep vardır ve karanlığı, ancak sâdıklar aydınlatır azade, sen ağlama, bırak, hayatlarında bir kez bile gözyaşını samimiyetle dökmeyenler ağlasın savrulsun bütün ümitsizliklerin gökyüzüne doğru unutma ki, şifası yalnızca âhirettedir yalnızların Zeynep Zuhal Kılınç |
hürriyetime düşkünlüğü senden öğrendim deyince
siz!
Atatürk diyeceksiniz sandım da,
ve sonrasını ahirete uzatınca,
derin derin düşündüm inanın ne olacak bizim bu insanımızın hali diye !
eyvallah.